Bee’tibor bo`lmaylik…

Talaba bong uradi

Mustaqilligimiz sharofati bilan shahar-u qishloqlarimiz kundan kunga chiroy ochib bormoqda. Turli xiyobonlar, istirohat bog`lari dam olishni istovchilar bilan doimo gavjum. Hafta davomida ishdan toliqib, charchab borgan kishilar uchun bunday maskanlar ayni muddaodir. Bunday maskanlardagi yaratilgan shart-sharoitlar, tabiatning so`lim manzaralari, ayniqsa, toza va so`lim havo barchamizning bahr-u dilimizni ochadi.

Azim poytaxtimiz Toshkent ko`chalaridan yurib, yo`llarning naqadar ravonligi, qad ko`targan imoratlarni ko`rib, olib borilayotgan bunyodkorlik ishlari bilan ko`nglimiz beixtiyor iftixorga to`ladi. Ayniqsa, ko`chalarning tozaligi yanada hayratlanarli voqeadir. Har kuni erta tongdan Obodonlashtirish boshqarmasi xodimlari ko`chalarimizni chinniday qilib qo`yishadi. Ertalablari ko`chalarimiz ko`rkiga yanada ko`rk qo`shiladi.

Ammo kun davomida bir xil holatlarga guvoh bo`laizki, bunday holatlardan tezda ranjiymiz. Avtobus bekatlarida, turli xil aholi yashash punktlarida maxsus o`rnatilgan axlat qutilari, albatta, bekorga o`rnatilmagan. Shunday holatlarga ko`zimiz tushib qoladiki, ba’zi birovlar har xil narsalarning qodiqlarini ana shunday maxsus qutilariga tashlashni ep ko`rmaydilar. Holbuki, yana ozgina yurilsa, o`sha maxsus joyga yetib borib, o`sha chiqitlarni o`z joyiga to`kishning iloji bor, ammo buni ko`pchilik, afsuski, bajarishni istashmaydi. Natijada bir uyum axlat ko`cha yoki avtobus bekatlarining ko`rkini buzib turadi. Bunday holatlarni ko`rgan kishilarda o`sha noma’lum kimsalar tarbiyasiga nisbatan , albatta, haqoratli so`zlar paydo bo`lishi tayin. Bir marta qilingan beparvolik qanchalab ko`ngilsizliklarga olib kelishi tabiiydir. Axir bunday beparvolik bizning o`z qadrdon mahallamizga, tabiatimizga, atrof-muhit tozaligiga javobgar kishilarga bo`lgan hurmatsizlik emasmi?! Axir bunday beparvolik bizning o`z Vatanimizga, xalqimizga bo`lgan hurmatsizlik emasmi?!

To`g`ri, hozirgi shiddat bilan rivojlanayotgan davrda odamlarda deyarli umuman bo`sh vaqt yo`q. Har kuni qayoqqadir shoshib ketayotgan kishilar tezroq manzillariga yetib olish bilan ovora. Ammo qo`limizdagi oddiy bir baklashkani yoki oziq-ovqat qoldig`ini o`z joyiga tashlashga, o`ylaymanki, bir necha soniyalar kifoya. Nima bo`lganda ham ertaga biz tashlab ketgan har xil chiqitlarni onamiz qatori kishilar yig`ishtirishini hech qachon esdan chiqarmasligimiz lozim. Axir birovning nafratiga mubtalo bo`lishdan og`irroq narsa bo`lmasa kerak bu dunyoda. O`z shahrimiz yoki mahallamizning tozaligiga beparvo bo`lish bu kishilik jamiyatida yashayotgan barcha odamlar uchun birdek beparvo bo`lish bilan tengdir.

Nosir Sherboyev,

O`zMU Xorijiy filologiya fakulteti 3-bosqich talabasi.