Севги…
Талаба қизнинг мулоҳазаси сизни ҳам мушоҳадага чорласа ажабмас, дейди Дониш домла.
Севги балки бу жаннат ёҳуд бугуннинг севгиси.
Севги, балки, бу жаннат.
Ўзимизнинг шу мавзудаги миллий сериалимиз. Сериалнинг номи ажойиб, мазмуни қуйидагича: Бой хонадоннинг унаштирилган қизи ва болалар уйида вояга етган қурувчи йигит. Тасодифан улар учрашиб, севишиб қолишади.
Қаллиғи хориждан қайтгач, қиз алоқани узиб, қурувчига тегиб умрини хазон қилиш нияти йўқлигини айтади ва ҳакозо. Майли бу кино демоқчимисиз? Ҳа тўғри, бу кино, албатта, лекин кинолар ҳам ҳаётдан олинади, дейишади-ку.
У ҳам майли, бугуннинг севгиси қандайлигини биласизми, агар уни севги деб бўлса. Севгини турли одамлар турлича билишади. Айрим шахслар севгини илоҳий туйғу, уни худо бандасининг қалбига жо қилади деб ўйлашади. Инсонлар севгига қадимдан хурмат билан карашган. Масалан, “Фарҳод ва Ширин”, “Отабек ва Кумуш”. Бу исмларни эшитганда инсон кўз олдига беихтиёр севги тарихи, ҳижрон азоби келади. Мен бугунги қўштирноқ ичидаги “замонавий севги” ҳақида мисол келтирмоқчидим. Бир куни ўқишдан қайтаётсам, скамейкада бир йигит билан қиз ноқулай аҳволда ўтиришарди. Қизни танирдим, коллеж ўқувчиси. Йигит нималардир дер, қиз эса бор овозда куларди. Шу пайт бола қизни қўлини қайириб, азоб бера бошлади. Бироздан сўнг қўйиб юборди. Қиз эса болани тепмоқчидек оёғини кўтариб турли қилиқлар қила бошлади. Қандай хунук манзара. Бу манзарани кўриб, ўйланиб қолдим. Наҳотки шу севги бўлса? Севги ўзи нима? Уни қандай тушуниш керак? Ахир замонавий қизларимиздаги ибо, ҳаё, ор-номус қани? Бу манзарани кўрганимдан сўнг айрим ёшлардан севги ҳақидаги фикрларини сўраганимда, кўпчилик қуйидаги фикрларни билдиришди: “Замон шуни талаб қилмоқда”, ёки йигитлар: “Қизлар ахмоқ бўлса, айб биздами?” Тўғриси, бу гапларни эшитиб ғашим келди. Шу ўринда бир алломанинг ибратли фикрларини келтирмоқчи эдим. “Давр, вақт, замон ўзгариши мумкин, аммо одоб, аҳлоқ, меҳр-муҳаббат, севги-садоқат, вафо каби туйғулар ҳеч қачон ўзгармайди.” Замонни айбловчилар ўзини ожиз ҳис қилувчилар бўлса керак. Чунки ожиз кишигина айбни бошқалардан қидиради. Севги ҳақида шундай тушунчага эгаман: Бирор шахсга ўрганиб қолиш. Ўйлаб қаралса, инсон бирор ҳаракатни такрорлайверса ёки ким биландир доимо мулоқотда бўлса, ўз-ўзидан унга ўрганиб қолади ва ўйлайдики: Мен севиб қолдим. Бунга биргина мисол кўрсатмоқчиман. Яқин кунларда Гули исмли дугонамнинг тўйи у синфдошига турмушга чиқяпти. Аслини олганда Гули Рустамнинг севги мактубларини Лайло исмли қизга таширди. Қарабсизки, мактабни битиргач, Рустам “Фарҳод-у” Гули “Ширин” га айланди, қолди. Билмадим балки севги ҳақида тушунчам камроқдир, лекин назаримда севги бу – ватан тинчлиги, ота-онанг, яқинларинг қувончи-ю соғлиги бўлса керак. Фикримча, ўсмирлик давридаги севги бу ўткинчи туйғу, яна билмадим…
Дилноза Абдуллаева,
ЎзМУ Журналистика факультети 2-босқич талабаси
Maqola juda ajoyib ruhda yozilgan.
Maqola juda baland ruhda yozilgan. Ba’zi tuyg’ular borki ular vaqt makon zamon tanlamaydi aslo. Ushbu maqola ham yillar va zamonlar osha o’z mavzu ko’lamining kengligini yo’qotmaydi. Ijodingizga omad!:-)
So’zlaysiz dur so’zlar, alsllar keldi. So’zingizdan chechak bir gullar keldi. Darsingizga kirsam umrim uzayar. TO’LQINlanib go’zal fasllar keldi. Ustoz bu dunyoda borligingiz uchun rahmat!!!
Жуда долзарб мавзу кўтарилган. Лекин гуручнинг ичидаги курмагини кўриб, бутун бошли одамларга баҳо бериш хато бўлса керак, менимча. Тўғри, орамизда Дилнозахон айтганларидек, вақт ўтказиш учун бир бирини алдаб юрган йигит қизлар йўқ эмас. Аммо Фарҳоду Ширинлар муҳаббатидан ҳам кучлироқ севгисини дилида сир сақлаб, ардоқлаб келаётган ошиқлар ҳам борлигини унутмаслик керак.
Замона ўзгаряпти, деймиз. Кўп ҳолларда бизнинг саёз фикрларимиз ва ҳаракатларимиз севги каби муқаддас туйғуни оёқости бўлишига туртки бўлиб қоляпти, шундай эмасми?
Yaxshi maqola chiqibdi Hamkasbimiz Dilnoza yoshlar o’rtasidagi muammoli vaziyatni yoritishga harakat qilgan. Ijodiga muvaffaqiyat tilab qolaman…..
Maqolada orfografik va ,ayniqsa, punktuatsion xatolar ko’p!!!
Dilnozaxon! Siz tanlagan mavzu yaxshi. Ammo bu mavzu dunyo yaralibdiki, hali hanuz javobini topgani yo’q. Buni sevgi emas, ikki tomonning kelishuvi deb hisoblasak bo’ladi. Men bu haqda hech narsa deyolmayman. Shunchaki bilganim : har narsaning avvalida muhabbat bo’lmog’i kerak.
Ахир замонавий изларимиздаги ибо, ҳаё, ор-номус қани? — deb bong uribsiz. (Menda q va h harflari ko’rinmayapti. Texnik nosozlik…)
Kechirasiz-u, ayrim zamonaviy qizlar deb olsak yaxshi bo’lardi. Hamma zamonaviy qizlar siz aytgandek emas.
Ajoyib maqola! ijodingizga zafarlar tilayman, kelgusida bundan ham zo`r maqolalarni kutib qolamiz. To`g`ri mulohaza yuritgansiz. Darhaqiqat sevgi bu ilohiy tuyg`u, u hammaga ham nasib qilavermaydi. Turli xil ko`ngilxushliklarni sevgiga yo`yish yaxshi emas.
Kursdoshim Dilnoza Abdullayeva bugungi kundagi dolzarb mavzudagi maqola yozibdi. Maqola juda yaxshi yozilgani maqolada yaqqol bilinib turibdi. Kelajakda bundanda yaxshi moqolalar yozishga tilakdoshman.
Dunyoda ikki xil insonlar bo’ladi; biri realis ikkinchisi romantik. Agar maqolaga realistlik bilan yondoshadigan bo’lsak haqiqatdan ham sevgi zamonaviylashgan, romantik ko’z bilan qarasak, o’ylasak va gapirsak qadriyatlar o’zgarmaganidek tuyg’ular ham o’zgarmaydi. Mening shaxsiy fikrim «Hozirgi kunda haqiqiy sevgi kam qolmagan desam ham adashmayman hozirda sevgini o’rnini xirs egallagan»
Bu mavzudagi maqolalar turli xil fikrlar, qarashlarni dunyoga keltiradi. Dilnozaxonning ushbu maqolasi ham bundan mustasno emas. Har qalay fakultetimiz talabalari tomonidan turli xil, shu bilan birga qarama-qarshi fikrlar bildirilbdi. Mana shunday baxsli mavzudagi maqolalar yozilishini kutib qolamiz!
Barchangizga katta rahmat. Kichik, hali mukammal bo’lmagan maqolamga bildirgan fikrlaringiz uchun.
Tanqid — yuksalish garovi! Keyingi maqolalarimda kamchiliklarga e’tiborliroq bo’lishga harakat qilaman.
Abdullayeva Dilnozaxon menga yozgan maqolangiz juda yoqdi.Kelajakda qalamingiz bundan charhlanishiga, bundandam zo’r maqolalar yozishingizga tilakdoshman . Bugungi kunda mening nazarimda sevgI tushunchasi yo’qolib ketgan . Ya’ni Farhod va Shirin, LaylI va Majnun kabi sevishganlar yo’qolib ketgan
Dilnozaxon maqolangiz juda ham menga yoqdi. Yana ko’pgina maqolalaringizni kutib qolamiz.
Sevgi ilohiy, muqaddas tuyg’u. Siz aytgan kabi yigit-qizlar ham bor, afsuski. Bunday tuyg’unig qadriga yetish uchun balki ular hali yoshlik qilishar? Ya’ni salohiyati yetarli emas. Ammo ba’zi bir yigit-qizlar borki, sevgan insoni qay sahoda ishlamasin, ularga vafodor. Muhimi hayotda o’qishmas, uqqan bo’lishi kerak. Ana shundagina muhabbat atalmish ilohiy tuyg’uning qadriga yetib baxtli yashashadi.
Maqola yahshi,ammo besh barmoq barobar emas.Hozirgi yoshlarning ayrimlari sevgini tushinib tushunmasdan muommalada bolayotganlari sevgi yoq degani emas.Dunyoda,umuman atrofimizda yorini chin dildan sevib,ardoqlaguvchi insonlar yetarlicha topiladi.
Muhabbat Olloh tomonidan qalbga jo etiluvchi,har kimga ham nasib etavermaydigan gozal tuygu va cheksiz baxtga eltuvchi koprikdir.Ya’ni gozal muhabbat mustahkam oilalarni barpo qilnoqda.BarchamiZga gozal baxt va muhabbat hamrox bolsin!