Аскар йигит мактуби (Ҳажвия)
“…Ойижон, хизматдан қайтгунингча унаштириб қўймоқчиман, танлаган
қизинг бўлса ёзиб юбор, дебсиз. Синфдошим Дилоромга совчи юбораверинг…
Мабодо, у “йўқ” деса, қўшнимиз Насибанинг ҳам розилигини олгандим. У ҳам айниб кетган бўлса, Маъмур қассобнинг қизи Райҳон севгимга рози бўлувди. Уям бўлмаган тақдирда қишлоғимиздаги Робия, Инобат, Саломат, Ўғилбиби, Каромат, Маҳбубаларга ҳам одам юбориб кўринг…
Ҳеч қайсиси насиб этмаса хафа бўлманг, бу ерда прапоршчигимизнинг шаҳарда такси ҳайдайдиган жўраси бор. Унинг Марина исмли тутинган жияни бор экан. Ўтган куни ўша таксичининг ўзи таништириб қўйди. Қишлоғимиз қизлари кўнмаган тақдирда, Маринага уйланиб бораман.
Сизни ва сиз орқали номи маълум бўлмаган келинингизни ўпиб қолувчи ўғлингиз Бойхўроз”.
Тўлқин ЭШБЕК
1993 йилда ёзган ушбу ҳажвиямиз шу кунга қадар 10 ортиқ нашрларда ёритилди, Ўзбекистон радиосининг турли каналлари орқали кўп маротаба ажойиб актёрларимиз томонидан ўқиб эшиттирилганидан бахтиёрман, дейди муаллиф.
Вой устоз-эй! Мен бу ҳажвиянгизни оила аъзоларим ва дўстларимга ўқиб берганимда улар шунақаям мириқиб кулишдики, асти қўяверасиз! Ўзимниям росса кайфиятим кўтарилди! Раҳмат сизга устоз!
Bu xajviyani bir o’qiganda o’quvchi miriqib kulishi tabiiy hol. Bundan men ham mustasno emasman, albatta. Lekin qandaydir ma’no olishga harakat qilganda esa, bugungi kunning yoshlari sevgi, sadoqat deya ataluvchi g’ozal hislatlarga yengil qarayotganlarini tushunish mukin. Bir yigitning bir vaqtning o’zida bir nechta qizlarga va’da berishi, yoki aksinchasi sevgi, muhabbatni «obro'»sini tushirib yuborayotganday. bu orqali esa qizlarning yigitlarga nisbatan, yoki yigitlarning qizlarga nisbatan ishonchlari so’nib borishi mumkin. Ko’pchilik sevgi yo’q narsa, u faqat ertag-u hikoyalarda, kinolarda bo’ladi deyishadi. Ana shu ertak va hikoyalar, kinolar hayotdan olinadi. men esa sevgiga ishonaman va Xudo nasib etsa, bir kun kelib haqiqiy sevgimni uchrataman. Hech kimni Xudoyim mehr-muhabbat, sevgi-sadoqat tuyg’ularidan mahrum etmasin. Zero, ana shu tuyg’ular orqali bizning hayotimiz maroqli va mazmunli o’tadi.
Hajviya kulgili, lekin, uning tagida yotgan muammo borgan sari dolzarblashib bormoqda. Hozirgi kunda internetdagi tuturuqsiz saytlar, bemaza kinolar, o’zbeklik g’ururiga to’g’ri kelmaydigan «eski shaharcha» sevgi haqidagi qo’shiqlar yoshlarga sevgini shunchaki havas, zerikmaslik uchun o’ynaladigan o’yin darajasiga tushirib qo’ygan. Agar Alisher Navoiy asarlaridagi Farhodning Shiringa, Laylining Majnunga bo’lgan his tuyg’ularini sevgi deb atasak, kecha chiqqan chuvrindi qo’shiqchilarning havasga aytilgan «eski shaharcha» nag’malari mavzusini ham sevgi deb atash gunoh emasmi?
Kosa tagida nimkosa.