Ўзбекистонимиз муҳити, шароитида бугун қўлидан иш келадиган одамга иш

топилади. Қишлоқларда аслида иш тиқилиб ётибди. Биргина 20-30, ҳатто, 50 сотих томорқасига эга одамлар йил-ўн икки ой мазза қилиб ишлаб, бой-бадавлат яшаса бўлади. Биз айтгандан зиёдроқ ишлаб, фаровон яшаётганлар ҳам кам эмас! Бироқ, дангасалар, ишга уқуви йўқроқ, лоқайдлар анча-мунча эканини деярли ҳар бир қишлоқда кузатиш мумкин.

Қишлоғимизда техника соҳасида олий маълумотли деган дипломга эга бўлиб, ўзини «ишсиз» ҳисоблаб юрганлар бор. Улар ўша соҳага қизиқиб ўқишга кирмаганларини ҳам биламан. Институтни амал-тақал битириб, диплом олган-у… қўлидан нима иш келишини ҳам билмай юрибди. Аслида, бугун техника, технология соҳаларида ҳақиқий билимга эга бўлганлар иш изламасдан, ўзлари қишлоқ хўжалиги учун инновациялар яратиши, амалда кўрсатиши ва энг бой-бадавлат одамга айланиб яшашлари керак эди!

Бизнинг журналистика соҳасида иш излаган одамни асло журналист деб ҳисобламайман. Ҳақиқий журналистни таҳририят ходимлари, Бош муҳаррирлар ўзлари излаб топадилар ва жон-жон, деб ишга қабул қиладилар! 1985 йили ЎзМУ (ўша даврдаги ТошДУ) Журналистика факультетини тамомлаш арафасидаёқ мени Қибрай туман газетасига ишга таклиф этишган эди. Ваҳоланки, у пайтлари вилоятдан келган йигит-қизларни ўқиши битгач, Тошкентда қолишига йўл қўймай, келган вилоятларига ёки бошқа олисроқ жойларга жўнатишар эди. Ҳатто, тошкентлик тенгдошларимиз ҳам 2-3 йил олисроқ вилоятларда ишлаб келмагунларича дипломини беришмасди…

Ўшандан буён каминани республикамизнинг қанча газета-жуналларига, китоб нашриёти ва нуфузли муассасаларига ишга таклиф этишган. Шукрки, бирор жойга иш излаб бормадим. Энг қизиғи, бир вақтнинг ўзида 2-3 та муассасада (ЎзМУ Журналистика факультети асосий иш жойим, қолганлари билан шартнома асосида) ишлаб, меҳнатларимнинг роҳатини кўриб юрганимдан бахтиёрман!

Бугун ҳам Журфакда таҳсил олаётган ўнлаб талабаларимиз телевидение, радио, газета, журнал,  Ахборот агентликлари ва миллий интернет сайтлари таҳририятларида, Ахборот хизматларида шартнома асосида фаолиятларини бошлаганлари билан фахрланаман. Улар сафини янада кенгайтириш учун ҳар куни ижод сирларини ўргатишга, маҳоратдан ҳам сабоқ беришга ва илҳомлантиришга ҳаракат қилаяпман.

Кези келганда айтиб қўяй, баъзи юртдошларимиз АҚШ ва Туркияда нима иш қилаётганларидан ҳам бохабармиз. Бировларнинг уйида ёлланиб, хаста қарияларга ёки гўдакларига қараб, уларни кун-у тун парвариш қилиш билан шуғулланмоқда. Тўғри, шунга яраша меҳнат ҳақларини ҳам олишмоқда. Қаддини урсин. Бироқ, бу ўша давлатлар яратиб қўйган иш ўринлари эмаслигини ҳам эътиборга олиб қўймоқ лозим.

Сўнгги йилларда бутун Ўзбекистон бўйлаб кенг кўламли бунёдкорлик ишлари амалга оширилмоқда. Қанча завод ва бошқа корхоналар бунёд этилмоқда. Кўп қаватли уйлар ва бошқа иншоотлар қурилмоқда. Буларнинг ҳаммаси жуда катта ишчи кучи талаб этиши бор гап. Янги заводу корхоналарга малакали кадрлар керак бўлади. Ишнинг кўзини билган ишбилармон ва тадбиркорлар учун қанча имкониятлар яратилмоқда.

Демоқчиманки, энди юртимизда ишсизлик муаммоси ҳақида эмас, ҳамма қўлидан келадиган ишни қойилмақом қилиб бажариши ҳақида гапирса ярашади!

ЎзАда ёритилган қуйидаги хабарларни ўқиб, дилимда пайдо бўлган фикрларим Сизни ҳам уйғоқликка даъват этса ажабмас, дейди Дониш домла.

Шерзод КУДБИЕВ: Ўзбекистонда ҳам ишсизларга ишсизлик нафақаси берилмоқда