Сафарнома: САМАРҚАНД САЙҚАЛИ (4-мақола)
Самарқанд вилоят Телерадиокомпанияси раиси Фарҳод Тўраев ҳаяжон билан кутиб олди.
ҲАР БИР ИНСОН ҲАЁТДА МУНОСИБ ЎРНИНИ ТОПСИН!
Самарқанд вилоят Телерадиокомпанияси раиси Фарҳод Тўраев ҳаяжон билан кутиб олди.
Ҳамкасблар ҳақида негадир мақола ёзмай қўйганмиз… (Аслида бу ҳам “арзимас” камчиликларимиздан биридир…)
Самарқандга йўлим тушса, Манноп Ибодуллаев ва Дилшод Бердиқулов бир пиёла чойсиз кузатмайди. Бу гал ҳам шундай бўлди. Чой баҳона ҳангома қизийди. Суҳбат бобо шаҳримиз Самарқанд мавзусига уланди.
Мақоламиз сарлавҳасига Самарқанд ҳақидаги машҳур сатрларни танлаган бўлсак-да асосий гап бугунги ажойиб-ғаройиб воқеалар ҳақида…
Бетакрор асарлари билан миллионлаб адабиёт ихлосмандлари қалбини забт этган атоқли адиб, Ўзбекистон халқ ёзувчиси Пиримқул Қодиров 1928 йил 25 октябрда Тожикистон Республикасининг Ўратепа туманидаги Кенгкўл қишлоғида таваллуд топган.
Ўз миллий қадриятларини билмайдиган, уларга паст назар билан қарайдиган нигилистларга нисбатан, ўз халқининг ноёб қадриятларини эъзозлаб, бошқа халқларга ҳам етказиб бера оладиган фозил кишилар миллатларнинг ўзаро яқинлашувига минг чандон яхшироқ хизмат қилади», — деди...
21 октябрь – Ўзбекистон Республикасининг “Давлат тили ҳақида”ги Қонуни қабул қилинган кун
Мумтоз адабиётимиз бобокалони Алишер Навоийнинг сермазмун ҳаёти, шахсий фазилатлари, иқтидор ва камолоти замондошлари учун намуна бўлганидек, бугунги ёш ижодкорларимиз учун ҳам ибрат мактабидир.
Ҳа, тилнинг жони бор экан. Бекорга жонли тил деб аталмас экан.
Гапни инсонга хос маънавий изланишлардан бошлайлик. Геологлар тоғу чўлларни кезиб қадри паст, арзимас нарсаларни эмас, қадри баланд, қимматбаҳо нарсаларни излашади. Шунга ўхшаб, инсондаги маънавий изланишлар ҳам унга азиз туюладиган, руҳий эҳтиёжларини қондирадиган неъматларга қаратилади.
Сўнгги фикрлар